ประวัติของเสื้อดาวน์

เชื่อกันว่าจอร์จ ฟินช์ นักเคมีและนักปีนเขาชาวออสเตรเลียเป็นคนแรกที่สวม เสื้อแจ็คเก็ตดาวน์ทำจากผ้าบอลลูนเป็นหลักและก้มตัวลง ในปี 1922 นักผจญภัยกลางแจ้ง Eddie Bauer ได้ประดิษฐ์เสื้อแจ็คเก็ตดาวน์ในปี 1936 หลังจากที่เขาเกือบเสียชีวิตจากภาวะอุณหภูมิร่างกายต่ำกว่าปกติ (hypothermia) ระหว่างการตกปลาที่อันตราย นักผจญภัยผู้นี้ได้ประดิษฐ์เสื้อโค้ทที่หุ้มด้วยขนนก ซึ่งเดิมเรียกว่า "Skyliner" เนื่องจากเป็นฉนวนที่มีประสิทธิภาพ เสื้อชั้นนอกจึงสามารถกักเก็บและกักอากาศอุ่นไว้ได้ ทำให้เป็นตัวเลือกยอดนิยมสำหรับผู้ที่ต้องเผชิญกับสภาพอากาศหนาวเย็นที่รุนแรง ในปี 1939 Ball เป็นคนแรกที่สร้างสรรค์ จำหน่าย และจดสิทธิบัตรการออกแบบของเขา ในปี 1937 Charles James นักออกแบบได้สร้างสรรค์เสื้อแจ็คเก็ตที่มีดีไซน์คล้ายกันสำหรับ Haute Couture เสื้อแจ็คเก็ตของ James ทำจากผ้าซาตินสีขาว แต่ยังคงลวดลายควิลท์ที่คล้ายคลึงกัน และเขาเรียกผลงานของเขาว่า "aero jackets" ดีไซน์ของ James พิสูจน์แล้วว่ายากที่จะเลียนแบบ และแผ่นรองหนาด้านในเสื้อโค้ททำให้การเคลื่อนไหวของชนชั้นสูงเป็นเรื่องยาก นักออกแบบมองว่าผลงานของเขามีน้อย ความผิดพลาดนี้ได้รับการชดเชยในไม่ช้าด้วยการลดแผ่นรองรอบคอและวงแขน
หลังจากเปิดตัว เสื้อแจ็กเก็ตดาวน์ก็ได้รับความนิยมในหมู่นักกีฬากลางแจ้งในช่วงฤดูหนาวเป็นเวลากว่าทศวรรษ เสื้อแจ็กเก็ตดาวน์เริ่มมีบทบาทมากขึ้นในช่วงทศวรรษ 1940 โดยถูกตัดเย็บและทำการตลาดให้กับคนรวยในฐานะผ้าสำหรับใส่ในชุดราตรี ในช่วงทศวรรษ 1970 นอร์มา คามาลี ดีไซเนอร์ ได้นำเสื้อแจ็กเก็ตดาวน์มาปรับใช้ใหม่เป็นเสื้อแจ็กเก็ตสำหรับออกกำลังกายสำหรับผู้หญิงโดยเฉพาะ เสื้อแจ็กเก็ตของคามาลีมีชื่อว่า "เสื้อแจ็กเก็ตถุงนอน" ซึ่งประกอบด้วยเสื้อแจ็กเก็ตสองตัวที่เย็บติดกัน โดยมีขนเป็ดสังเคราะห์ประกบอยู่ตรงกลาง เสื้อแจ็กเก็ตดาวน์กลายเป็นแฟชั่นหลักของฤดูหนาวในช่วงไม่กี่ทศวรรษที่ผ่านมา ตลอดช่วงทศวรรษ 1980 อิตาลีนิยมสวมใส่เสื้อแจ็กเก็ตลายปลาปักเป้าสีนีออน เสื้อแจ็กเก็ตดาวน์ได้รับความนิยมอย่างรวดเร็วในช่วงทศวรรษ 1990 เนื่องจากคนรุ่นใหม่นิยมสวมใส่เสื้อแจ็กเก็ตดาวน์และสวมใส่ตลอดทั้งคืนในช่วงฤดูหนาว เทรนด์เดียวกันนี้เกิดขึ้นในสหรัฐอเมริกาตลอดช่วงทศวรรษ 1990 และต้นทศวรรษ 2000 ซึ่งเป็นช่วงเวลาที่ศิลปินฮิปฮอปชื่อดังเริ่มสวมใส่ แจ็คเก็ตขนาดใหญ่